Elif Safağın "Pinhan" romanindakı ən sehirli sözlər...

                                     Zifiri bir halka idi tOprak,

                                     Yıldızlara sığınırdı bazen…

                 Ѿ

 Devir tamam oldu
 Dünaya geldim. /Ahu/

                 Ѿ

...Beklediği  cevabın kesik başı gümüş bir tepsi içinde ayaklarına atıldı.

                                         Ѿ

Görünenlü yetinirsen eğer sadece tırtılı bilirsin. Çirkindir ya tırtıl, gönlünü çelmez. Görünenin ötesine geçmek istersen eğer, aradan örtüyü kaldırıp da gönül gözü ile bakarsan, kelebeyi bulursun karşında. Güzeldir ya kelebek, gönlün Ona akar. Lakin gönül gözünle görürsen eğer, kelebeye değil, tırtıla sevdalanırsın.

                       

                                             Ѿ

Katreyiz alemde, lakin

Dilde derya Olmuşuz. / İ.H. Erzurumi/

                                       Ѿ

Onu bekliyOrdu. Bulur bulmaz kaybettiği O dOsttan bir haber, bir selam bekliyOrdu.

                                       Ѿ

Eşikler, varacak yeri, gidecek yuvası Olanlar, yüreğinde sıla hasreti taşıyanlar için yapılmııştı. Yeri yurdu Olmayanlar, yönünü şaşıranlar içinse, eşik dediğin, ne bir eksik, ne bir fazla, tam bir azaptı.

                                       Ѿ

Umutsuzdu; yalnızdı; yabancıydı.

                                       Ѿ

Güzeldi güzel Olmasına da, bunu kendi göremedikten sOnra neye yarar? Hala, sularda aksini aramayı aklından dahi geçirmeden, içinde yüzdüğü siseyi derya sanmaktaydı.

                                       Ѿ

Ne zaman ki, geniş dünya dar gelir sana, bu yürek senin için atar bilesin.

                                       Ѿ

İnsanları uzaktan seyrederken, Onlara her zamankinden yakın Olabilirsin. Eğer bakmayı bilirsen gözlerin sana Oyun etmez, dOsdOğru görürsün. İçte saklı Olanı, acıtanı, kanatanı görürsün. O vakit anlarsın ki O dediğin sensin, seyrettiğin kendi bedenin, kendi süretin; ağladığın kendi acıların.

                                       Ѿ

Gözpınarlarında bir patırtı, bir kOşuşturma, bir isyan... O hengamede bilinmez ki kim dOst, kim düşman.

                                       Ѿ

Hayalle hafıza ateşle su gibidir. Her biri ister ki bir tek kendi kalsın kalsın Orta yerde, öteki kaybOlsun. Hayal dediğin hafızayı bOğmak, hafıza dediğin de hayali yakmak ister. Onlar didişirken, biz biz de deriz ki “bu yaptığınız gaflettir. Zira sade bu demde degil başka başkademlerde yaşamışlığımız var. Aslında siz karınıdaşsınız.” O vakit Onlar kavgayı keser. Anlarlar ki hatırlamak için hayal kurmaya, hayal edebilmek için de htırlamaya muhtacız. Hikaye dediğin de budur zaten. Bu andır. Ne başta, ne sOnda; tam da Ortadadır.

                                       Ѿ

Varmak değil sadece gitmek; gitmek...

                                       Ѿ

Bi mekanım bu cihanda

Menzilim durağım anda. /Yunus Emre/

                                       Ѿ

Kim demiş haram nedir bilmez Hayyam?

Ben haramı helalı karıştırmam:

Seninle içilen şarap helaldır,

Sensiz içtiğim su bile haram. /Ömer Hayyam/

                                       Ѿ

Firuzefam bir halka idi hava,

Güneşi perdelerdi bazen...

                                       Ѿ

Uyumadığı müddetçe gördüğü her şey uçsuz bucaksız bir rüya idi nasıl Olsa!

                                       Ѿ

KOrku duydu,

çünkü yalnızlık kOrku yaratır.

“Benden başka hiç bir şey yOksa

niçin kOrkayım?” diye düşündü.

O zaman kOrkusu geçti.

KOrkacak hiç bir şey yOktu;

çünkü kOrku ikinci bir varlık

Olduğu zaman gelir. /İ.Ö. 700`den kalma Hint örneği    

                                Brihadaranyaka Upanişad/

                                       Ѿ

Eğer yüz çevirirlerse de ki : “Ben sizin hepinize eşit biçimde açıkladım. Artık tehdid edildiğiniz şeyin yakın mi, yOksa uzak mı Olduğunu bilmem.” /Enbiya suresi, 109.ayet/

                                       Ѿ

Onun nazarında, şu varlık aleminde devasız dert bulunmazdı. Aksini düşünmek, Allah`ın rahmetinden ve şefkatinden şüphe etmekdemekti.

                                       Ѿ

Şarabi bir halka idi ateş,

Kanına susardı bazen...

                                       Ѿ

Geçmiş ve gelecek yOktu

İstanbul vardı,

Ölüm yOktu, yaşam yOktu,

Yalnızlık yOktu,ıssızlık yOktu,

İstanbul vardı... /Mehmet Fehmi İmre/

                                       Ѿ

Semada

        her bir nOkta,

                        Olup bir halka,

                               dönerdi kendi etrafında.

O büyük ve hudutsuz bir halka,

                Sırtını sOğuğa verirdi

                        Bağrını nar-ı aşka.

Evvela ürkek ürkek

        SOnra kendini kOyvererk

                Ağlardı ayrılık acısıyla

Sema dediğin

                akde vefa,

O nur yüzlü

                dOsta vefa...

                                       Ѿ

Ve O`na baktım ve ruhum titredi;

çOk  güzeldi.

Bedeni tekildi,

ve sanki her bir uzvu,

diğerini seviyOrdu. /Halil Cibran/

                                       Ѿ

Meyhane her derde devadır; insan içince evdeki çOpur karıyı sütlaç görürmüş.

                                       Ѿ

İster öldür, ister al

Kurtar beni pür-yareden

İşte gönlüm, işte sen

Ben çıktım artık aradan. /Süreyya Efendi/

                                       Ѿ

Sarı bir halka idi su,

Rengiyle dalaşırdı bazen...

                                       Ѿ

Uzağa gitmesin ama uzak dursun.

                                       Ѿ

Kiminin imanı kOrkudur

“Ve inne rabbeke leşediydül`ikaab”

Kiminin imanı safi aşktır

“Ve ma rabbüke bizallamin lil`abiyd”

Her kim ki aşk için, aşkla yaşar

Aşkı arar, aşkla yanar

İşbu vücud şehrinin

Kapısını aralar.

                                       Ѿ

Dağ, tepe/ bayır, Ova/ su ve tOprak/ ateş ve hava/ senin kOkunla yOğrulmuş/ buram buram sen kOkmakta/ her nefeste/ her iç çekişte/ ve her özlemde/ seni/ sade seni/ sOluyOrum/ senin karşında utanmaktan değil/ seni utandırmaktan/ kOrkuyOrum/ öyle bir sapa yOla/ sOktun ki/ beni/ öyle bir yOlda rehberlik ettin ki/ hep işığı görmemek için/ görüp de/ gün Ortasında çırılçıplak kalmamak için/ yalvardım durdum/ en nihayetinde/ dönüp dOlaşıp vardığım yerde/ senden/ bir senden/ uzak düştüm/ ayrı düştüm/ belki de ilk kez/ O zaman bölündüm...

Bu gün sana nazım geçmedi.

Yazık ki bu demde sana nazım geçmedi.

De bana, vuslatımıza daha çOk var mı?

                                       Ѿ

Döndü halka/ döndü Olanca hızıyla/ tOprak ki siyah bir halka idi/ ve geceye saklanırdı bazen/ tuttu su ile karıştı/ su ki sarı bir halka idi/ rengiyle dalaşırdı bazen/ tuttu tOprağı kucakladı/ eğildim suya baktım/ suda kendimi gördüm/ kendimi sen sandım/ sarılmak için atıldım/ köprüye hıncım yalan imiş/Onu yıkarken suya karışan/ ben Oldum

                                       Ѿ

...sessiz sedasız/ baktım Olan bitene/ seni gördüm kaderimde/ ebrunun halkalarını saydım/ tastamam dört etti/ halkalarda kıvrımları hesapladım/ tastamam senin ismin etti/ isminin yanına beni de kazı dedim/ bOyalar isyan etti

Bir de baktım ki/ ben ben değilim artık/ süretim başka bir süret/ ismim bir başkasının ismi/ gönlüm ne yöne akar/ ben ne yöne/verdiğin emaneti yitirdim yOllarda/ hata ettim/ kusur ettim\ affOla...